Jak powstaje homoseksualizm męski? Wiele osób uważa, że określenie „homoseksualizm” odnosi się do uczucia łączącego dwóch mężczyzn. Łacińskie słowo „homo” oznacza mężczyznę. Jednak przedrostek „homo” odnoszący się do homoseksualizmu został zaczerpnięty z greki i oznacza „ten sam”. Homoseksualizm jest więc miłością do osoby tej samej płci. To czy seksualizm jest dziedziczny, czy ma podłoże genetyczne lub hormonalne, czy też powstaje na skutek warunków środowiskowych, jest nadal sprawą dyskusyjną. Z niedawno poczynionych badań wynika, że skłonność do homoseksualizmu jest związana nie tylko z niedoborem pewnych hormonów (co było konkluzją uprzednich badań), ale także z zaburzeniem rozwoju mózgu w fazie płodowej. Większość psychoanalityków sądzi, że rozwój homoseksualizmu związany jest ze stosunkiem danej osoby do rodziców. Wychodzą oni z założenia, że każdy człowiek z gruntu jest biseksualny, a więc początkowo nie wykazuje skłonności do żadnej płci. Według tej teorii chłopiec, który związany jest blisko z matką, a z ojcem nie, może skierować się w stronę homoseksualizmu. Seksuolodzy są zdania, że do powstania homoseksualizmu przyczyniają się zarówno czynniki dziedziczne, jak i srosunki na linii dziecko – rodzice. Jak objawia się homoseksualizm męski? Okres, w którym człowiek, a także otoczenie stają się świadomi jego „inności” określa się z angielska „coming out”. Okres ten może trwać całymi latami i obejmuje następujące etapy: Okres bezpośrednio poprzedzający „coming out” Na tym etapie homoseksualista staje się świadomy swoich uczuć. Są one jednak głęboko skrywane, ponieważ słyszy się jak negatywnie jest oceniany homoseksualizm przez rodzinę czy kościół. Homoseksualista czuje się wyobcowany, zagrożony i pozbawiony poczucia własnej wartości. Niektórzy zatrzymują się na tym etapie i do końca życia zachowują swą „tajemnicę”. W okresie podejmowania decyzji mają miejsce częste depresje, które mogą się nawet skończyć samobójstwem. „Coming out” Etap tego „wyjścia na zewnątrz” lub „ujawnienia się” jest najtrudniejszą decyzją homoseksualisty. Przebiega dwutorowo. Dana osoba zaczyna akceptować własną orientację psychoseksualną i zaznajamia się z zagadnieniem homoseksualizmu. Szuka kontaktu najpierw ze światem gejów, pragnąc poznać stosunki panujące w tej społeczności. Zaakceptowawszy w pełni swoją orientację seksualną, podejmuje także decyzję poinformowania 0 tym swoich najbliższych. Sposób w jaki owe wyznanie zostanie przyjęte przez innych warunkuje późniejszy rozwój młodego człowieka. Jeżeli jego „odmienność” zostanie przyjęta ze zrozumieniem przez rodzinę czy grono przyjaciół, dalszy rozwój przebiega bez zakłóceń. Niestety, nie za często młody człowiek spotyka się ze zrozumieniem i pozytywną reakcją najbliższych. Ujawnienie swoich preferencji rodzinie często kończy się odrzuceniem i potępieniem z jej strony (szczególnie przez ojca). Ma to z reguły bardzo negatywne konsekwencje nie tylko z powodu utraty domu 1 środowiska (bo odrzucenie powiązane jest często z wyjazdem, szczególnie z mniejszych miejscowości), ale przede wszysrkim w sferze psychiki. Młody człowiek ma bezpowrotnie zmienione poczucie własnej wartości, często powraca do okresu poprzedzającego „coming out”. Integracja Po odkryciu własnej seksualności szuka się kontaktu z innymi homoseksualistami i grupami homoseksualnymi. Dochodzi do pierwszych doświadczeń płciowych i powstania trwałych związków. Homoseksualiści, podobnie jak „normalna” młodzież, przechodzą przez klasyczny okres wchodzenia w dorosłość. Jednak ich droga do pełnej integracji z „normalnym” społeczeństwem jest o wiele trudniejsza, ze względu na wciąż obowiązujące stereotypy, do których dochodzi także strach przed zagrożeniem AIDS.
Możliwość komentowania została wyłączona.